Het verbeteren van de Plan & Control cyclus heeft al jaren aandacht van eigenlijk alle geledingen binnen de gemeente. De gemeenteraad ziet graag leesbare producten in deze cyclus van Voorjaarsnota tot Jaarrekening. Maar het gaat niet alleen om de producten, ook de wijze waarop zij worden behandeld maken hiervan onderdeel uit. Ook het college is van mening dat het beter kan maar ook vanuit de ambtelijke organisatie is er begrip voor verandering. Maar als niet zó? Hoe dan wel? En dan wordt het lastiger. Want het lukt vaak wel om te zeggen wat of hoe je niet wil maar minder eenvoudig is het om te zeggen hoe je het dan wél wilt hebben. Deze week werd ik geïnterviewd door medewerkers van de gemeente die samenwerken in een projectgroep om weer een slag te maken in de verbetering van de P&C Cyclus. Wat mij betreft kan de leesbaarheid van de producten beter, moeten zij meer informatie bieden om ook echt het debat met elkaar aan te gaan, moeten we naar een verbeterd gebruik van Key Performance Indicatoren (KPI's) en moeten we op een andere manier vergaderen zodat het minder of cijfers en meer over keuzes gaat. Het was een geanimeerd maar vooral ook informatief gesprek.
De behandeling van de Voorjaarsnota deze week had een hoogtepunt moeten zijn. Deze bespreking wordt toch wel gezien als een van de belangrijkste in het hele jaar van vergaderen. Bij de behandeling in de commissie liep het qua tijd redelijk uit de hand. En ook tijdens deze vergadering was het spannend. Want ja, als je iedere fractie vijf minuten de tijd geeft voor een algemene beschouwing waarna er vragen kunnen worden gesteld, dan ben je in onze gemeente al gauw anderhalf uur bezig. Als er daarna nog een tweede termijn is, verdere debatten plaatsvinden, enige moties worden ingebracht is het zomaar middernacht voordat je naar huis gaat. Wat mij betreft geeft dat niet, als er dan ook maar goed inhoudelijk is vergaderd. En daar ligt naar mijn mening nog wel wat potentie. Onze gezamenlijke motie over het verzet tegen boringen naar schaliegas ging er vlot door.
Dan was er woensdag de veteranenbijeenkomst in 't Zand. De theaterzaal was volledig gevuld met veel oude(re) maar ook heel jonge mensen. Ik sprak daar een stel dat beide diende in Dutchbat 3 en elkaar later op nieuw hebben ontmoet en nu een gezinnetje vormen met drie leuke kids. Ze wonen in Vreeland. Indrukwekkende verhalen. Respect voor jongelui die op zo'n jonge leeftijd (19 en 23 jaar) hun ideaal volgen en zich inzetten voor vrede en veiligheid zo ver van huis in een vreemd land. Sommigen van hen komen zwaar beschadigd weer thuis. Sommigen redden het uiteindelijk niet en maken een eind aan hun leven. Diep geschokt om zoiets te moeten (aan)horen. Terecht dat we blijven herinneren, gedenken en erkennen.
De behandeling van de Voorjaarsnota deze week had een hoogtepunt moeten zijn. Deze bespreking wordt toch wel gezien als een van de belangrijkste in het hele jaar van vergaderen. Bij de behandeling in de commissie liep het qua tijd redelijk uit de hand. En ook tijdens deze vergadering was het spannend. Want ja, als je iedere fractie vijf minuten de tijd geeft voor een algemene beschouwing waarna er vragen kunnen worden gesteld, dan ben je in onze gemeente al gauw anderhalf uur bezig. Als er daarna nog een tweede termijn is, verdere debatten plaatsvinden, enige moties worden ingebracht is het zomaar middernacht voordat je naar huis gaat. Wat mij betreft geeft dat niet, als er dan ook maar goed inhoudelijk is vergaderd. En daar ligt naar mijn mening nog wel wat potentie. Onze gezamenlijke motie over het verzet tegen boringen naar schaliegas ging er vlot door.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten